‌آنجا که پلی‌اولفین‌ها ساختاری‌ غیرقطبی دارند و آب گریز هستند،استفاده از اکستروژن واکنشی به‌صرفه ترین روش چه از‌ لحاظ اقتصادی و چه از لحاظ زمانی‌ برای حل این مشکل است. در واقع اکستروژن واکنشی روشی برای ارتقای خواص پلیمر و اصلاح ساختار آن است. در این میان استفاده از مونومرهای قطبی نظیر مالئیک¬انیدرید یا ترکیبات اکریلاتی، روش مرسوم محققان دانشگاهی و صنعتی برای قطبی کردن پلی¬اولفین‌ها است.در این پژوهش اصلاح شیمیایی پلی‌اولفین‌ها از طریق عوامل قطبی مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش اول به سازوکار کلی واکنش پرداخته شده است. درادامه واکنش‌های جانبی و شرایط کلی مورد نیاز واکنش مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه انواع مونومرهای معمول برای فرایند پیوندزنی و روش‌های آزمایشگاهی مرسوم برای ارزیابی مونومر پیوند زده شده به پلی‌اولفین مورد بحث قرار گرفته است.

لاتکس، پراکنه کلوئیدی ذرات پايدارشده به کمک ماده فعال سطحی در آب است. فیلم‌های لاتکسی در اثر وجود چهار نوع تنش عمده هیدرودینامیکی، موئینگی‌کشسان، موئینگی و جمع‌شدگی پس از طی سه مرحله تغلیظ، هجوم هوا و تغییر شکل موئینگی تشکيل می‌شوند. در تشکیل فیلم از لاتکس پلیمری، سرعت تبخیر بستر تأثیر چشمگیری بر يکپارچگی و مشخصات نهايی فیلم دارد؛ به طوری که با افزایش سرعت تبخیر بستر، یکپارچگی فیلم نهایی کاهش می‌یابد. در این سامانه‌ها، ماده فعال سطحی با وجود تأثیر مثبت بر پايداری ذرات کلوئيدی و جلوگيری از تجمع خودبه¬خودی آن‌ها، ضخامت فيلم را در لبه‌ها افزایش می‌دهد. چالش دیگر در تشکیل فیلم‌های لاتکسی اندازه و شکل هندسی فیلم است؛ به طوری که سرعت خشک شدن در هندسه دایره‌ای از لبه دایره به سمت مرکز در نقاط مختلف واقع بر محیط، یکسان و در هندسه مستطیلی در راستای دو ضلع، متفاوت است. چالش ديگر تشکیل فیلم لاتکسی، ایجاد طرح‌های همرفتی سطحی در اثر مصرف گرمای نهان حين تبخیر بستر در فصل مشترک مایع - هوا و ايجاد اختلاف دما یا غلظت از کف به سطح است.

در این مقاله، تأثیر نانوذرات کربنات‌کلسیم، رس و سیلیکابربلورینگی و خواص فیزیکی و مکانیکیسه نوع اسفنج پلیمری، مورد بررسی قرارگرفته‌است. این سامانه‌ها شامل پلی‌پروپیلن/ نانوکلسیم‌کربنات، پلی‌لاکتیک اسید/ تالک-نانورس-نانوسیلیکا و ترموپلاستیک پلی‌یورتان/نانورساست. در همه این سامانه‌ها، از گاز کربن‌دی‌اکسید به‌عنوان عامل حباب‌زا برای تولید اسفنج استفاده شده‌است. همچنین اثر غلظت‌های مختلف از این نانوذرات بربلورینگیاسفنج‌ها بررسی‌شده و مشاهده شده که هرچه مقدار نانوذره بیشتر شود، بلورینگی نیز افزایش می‌یابد.ریزساختار این اسفنج‌ها نشان داده‌است که نانوذرات باعث ایجاد ساختارهای ریزی از سلول و بلور می‌شوند.نتایج نشان می‌دهد که محدوده‌ دمایی اسفنج‌شدن بعد از اضافه کردن نانوذره، به‌دلیل تبلور هم‌دما و غیر هم‌دما در دمای بالاتر، کاهش یافته است.به‌علاوه، نانوذرات می‌تواننداسفنج‌های میکروسلولی با ساختار سلول یکنواخت تولید کنند. در حضور نانوذرات، می‌توان از رشد سلول‌ها در مقابل هسته‌گذاری سلول‌ها صرف نظر کرد.همچنین نانوذراتمی‌توانند به‌عنوان عامل هسته‌زا و عامل حباب‌زا عمل کنند و بلورینگی را افزایش دهند که این امر منجر به افزایش خواص فیزیکی و مکانیکی اسفنج‌ها می‌شود.

چکیده نشاسته یکی از مهم¬ترین و فراوان¬ترین پلی¬ساکاریدها در طبیعت است و در صنایع مختلف به دلیل خواص کاربردی مانندویژگی-های ممانعتی، زیست تخریب¬پذیری بالا، ارزانی، در دسترس بودن،ایمنی مصرف، پیونددهی و چسبندگی مناسب به طور گسترده استفاده می¬شود.باوجودویژگی¬های خوبی که نشاسته دارد، خواص مکانیکی ضعیف به ویژه مقاومت کششی و مدول کشسانیپایین نسبت به پلیمرهای سنتزی دارد. علاوه بر آن،ماده¬ای بسیار آب¬دوست است که موجب حساسیت زیاد فیلم و سایر محصولات مبتنی بر نشاسته نسبت به رطوبت و در نتیجه افت خواص مکانیکی می¬شود.یکی از بهترین روش¬های حل این موضوع ترکیب نشاستهبا سایر پلیمرهای زیست¬تخریب¬پذیر سنتزی به ویژه در ابعاد نانومتری است.در این مقاله ضمن بررسی روش¬های اصلاح ساختاری نشاسته، ترکیبات جدید این پلیمر با سایر مواد را کهمنجر بهگسترش کاربردهای آن در حوزه¬های متنوع صنعتی می¬شود، بررسی شده است.

پلی¬کاپرولاکتونPCL))، پلیمری آب¬گریز و نیمه¬بلوری است که با افزایش وزن مولکولی، بلورینگی آن کاهش می‌یابد. ویژگی‌هایی نظیر حلالیت خوب PCL، نقطه¬ی‌ ذوب پایین (59-64 درجه سانتی‌گراد) و نیز زیست¬سازگاری بسیار عالی آن، سبب شده تا تحقیقات گسترده‌ای در مورد کاربرد بالقوه‌ی آن در زمینه‌ی پزشکی به وجود آید. درجه‌ی پلیمری شدن یکی از عوامل مؤثر بر خواص فیزیکی و عملکردی زنجیره‌های پلیمری است که مورد توجه پژوهشگران و صنعتگران است. بنابراین در این مطالعه به بررسی خواص فیزیکی و ترمودینامیکی پلی¬کاپرولاکتون(PCL) به¬ روش شبیه‌سازی دینامیک مولکولی در دما و فشار محیط پرداخته و برای تفسیر نتایج حاصل، از آزمون¬هایی همچون MSD و RDF استفاده شده است. به¬علاوه اثر درجه¬ی پلیمری شدن از 5- 80 بر خواص فیزیکی نظیر چگالی، عامل حلالیت، ضریب خود نفوذی، حجم آزاد و غیره بررسی شد. مقایسه نتایج حاصل از شبیه‌سازی با داده‌های آزمایشگاهی موجود نشان داد هم¬خوانی خوب و قابل¬قبولی با یکدیگر دارند. نتایج نشان می‌دهد که افزایش درجه¬ی پلیمری شدن موجب کاهش عامل حلالیت می‌شود و از درجه¬ی پلیمری شدن 20 به بعد تغییرات چندانی در عامل حلالیت PCL مشاهده نمی‌شود و مقدار FFV تغییر چندانی نمی¬کند و مقدار آن به 5/14 درصد نزدیک است. همچنین نتایج نشان می‌دهند که با افزایش درجه¬ی پلیمری شدن، تمایل زنجیره‌های پلیمری برای قرار گرفتن در کنار یکدیگر کاهش می‌یابد اما افزایش درجه¬ی پلیمری شدن به 80، افزایش تمایل زنجیره¬های پلیمری را به همراه خواهد داشت.

در اين مقاله پليمرهاي مصنوعي زيست¬تخريب¬پذير با تمرکز بر توانایی آن¬ها در برنامه¬هاي مهندسي بافت بررسي شده است. سنتز، خواص، زيست¬تخريب¬پذيري،سازوکار¬هاي تخريب و محصولات آزاد شده در حين تخريب برای مهم¬ترين ¬و پرکاربردترين اين پليمرها مطالعه شده است. اکثر پليمرهاي زيست¬تخريب¬پذير متعلق به خانواده پلي¬استرها هستند. پليمرهاي شناخته شده پلي¬گليکوليک¬اسيد و پلي¬لاکتيک¬اسيد از اين خانواده هستند. برخي از معايب اين پليمرها براي استفاده در مهندسي بافت، ضعف زيست¬سازگاري، انتشار محصولات تجزيه اسيدي، فرایندپذيري ضعيف و اُفت خواص مکانيکي در اوايل فرایند تخريب است. پليمرهاي تجزيه¬پذير ديگر مانند پلي¬اُرتو¬استر، پلي¬انيدريد، پلي¬فسفاژن، ونيز پلي¬يورتان مطالعه شده¬اند و به¬طور خلاصه مزايا و معايب آن-ها مورد بحث قرار گرفته است. با پيشرفت در مهندسي بافت، توسعه پليمرها برای رفع نيازهاي بيشتر، ضروری است. اخيراً توسعه و ساخت ترکيبات پليمري قابل تزريق بر پايه پلي¬پروپيلن¬فومارات و پلي¬انيدريدها براي پاسخگويي به نيازهاي مهندسي بافت مرتبط با ارتوپدي توجه زيادي را به خود جلب کرده است. امروزه پلي-يورتان¬ها نيز به دليل توانایی بالا در طراحي ساختار پليمر براي رسيدن به خواص مکانيکي و زيست¬تخريب-پذيري براي کاربردهاي خاص توسعه زيادي يافته¬اند.

این مقاله، مروری است بر آموزش نوین علوم پلیمر، بخشی از آموزش شیمی و مهندسی شیمی، در آلمان. با تغییر برنامه قبلی آموزشی با عنوان "دیپلم- Diplom" به سامانه آموزشی "کارشناسی" و "کارشناسی ارشد" آموزش در آلمان متحول شده است. هدف از این گزارش گذری اجمالی روی آموزش پلیمر در آلمان و دستیابی به فرصتی برای شرکت دانشجویان آلمانی و بین¬المللی است. با ورود به آموزش جهانی کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشجویان فرصت مطالعه علوم پلیمر را در هر مقطعی از کارشناسی تا فوق دکترا دارند.