فهرست مقالات برحسب موضوع سامانه های پلیمری تحریک پذیر
-
دسترسی آزاد مقاله
1 - چارچوب های پلیمرهای آلی میکرومتخلخل
فاطمه رفیع منزلتجامدهای میکرومتخلخل دسته مهمی از مواد با اندازه منافذ کمتر از 2 نانومتر هستند که در دهه های اخیر مورد توجه فراوان قرار گرفته اند. توسعه چارچوب های آلی-فلزی میکرومتخلخل (MOFs) و خواص منحصربه فرد آن ها منجر به جلب توجه بیشتر به سمت سایر جامدهای میکرومتخلخل با تنوع و تطب چکیده کاملجامدهای میکرومتخلخل دسته مهمی از مواد با اندازه منافذ کمتر از 2 نانومتر هستند که در دهه های اخیر مورد توجه فراوان قرار گرفته اند. توسعه چارچوب های آلی-فلزی میکرومتخلخل (MOFs) و خواص منحصربه فرد آن ها منجر به جلب توجه بیشتر به سمت سایر جامدهای میکرومتخلخل با تنوع و تطبيق پذيری بيشتر گشت. پلیمرهای آلی میکرومتخلخل (MOPs) موادی هستند که از عناصر سبک و غیرفلزی جدول تناوبی تشکیل شده اند. این مواد قابلیت بالایی را در کاربردهایی نظیر: ذخیره سازی و انتقال مواد، انرژی، تصفیه، جداسازی و کاتالیزور ها نشان می دهند. تنوع ساختاری بالاتر به دلیل تنوع مونومرها و روش هاي سنتز، پایداری فیزیکی-شیمیایی، کنترل اندازه حفره و عاملیت سطح حفره، امکان سنتز در مقیاس بزرگ، قابلیت جداسازی و جذب بیشتر و بازیافت راحت تر از مزایای آن ها نسبت به MOFs می باشد. MOPها به چهار دسته کلی تقسیم می شوند که شامل: پلیمرهای میکرومتخلخل مزدوج (CMPs)، پلیمرهای ذاتاً میکرومتخلخل (PIMs)، پلیمرهای متخلخل با درصد اتصالات شبکه ای بالا (HCPs) و چارچوب های آلی کووالانسی (COFs) هستند. از بین این مواد، COFها آرایش یافته و بلوری هستند و بقيه، ساختار آمورف و بی نظم دارند. در این مقاله ابتدا به انواع ساختارهای متخلخل، سنتز و کاربرد آن ها اشاره مي شود و سپس به پلیمرهای آلی میکرومتخلخل به طور خاص، همراه با مرور مثال هايي از مقالات پرداخته مي شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
2 - مروری بر انواع لاستیک سیلیکون و روش های پخت در دمای بالا
احسان عالی خانیلاستیک های سیلیکون دسته ای ویژه از پلیمرهای الاستومری هستند که به دلیل خواص فوق العاده، کاربردهای گسترده ای در صنایع برق والکترونیک، بهداشتی و پزشکی، خودروسازی، نظامی و هوافضا پیدا کرده اند. انعطاف پذیری بالا در دماهای بسیار پایین، زیست سازگاری، مقاومت عالی به اوزون و پ چکیده کامللاستیک های سیلیکون دسته ای ویژه از پلیمرهای الاستومری هستند که به دلیل خواص فوق العاده، کاربردهای گسترده ای در صنایع برق والکترونیک، بهداشتی و پزشکی، خودروسازی، نظامی و هوافضا پیدا کرده اند. انعطاف پذیری بالا در دماهای بسیار پایین، زیست سازگاری، مقاومت عالی به اوزون و پیرشدگی، پایداری گرمایی بالا و آب-گریزی، تنها بخشی از خواص منحصربه فرد لاستیک های سیلیکون به شمار می آیند. لاستیک های سیلیکون از نظر سامانه پخت به دو دسته ی پخت شونده در دمای بالا و پخت شونده در دمای پایین تقسیم می شوند. نوع سامانه ی پخت و عامل پخت کننده، می توانند تأثیر چشمگیری بر خواص نهایی این پلیمر داشته باشند. از این رو مقاله ی مروری حاضر، ابتدا لاستیک های سیلیکون و انواع دسته بندی آن ها را مرور می کند. سپس سامانه های پخت مرسوم و نیز، عوامل نوین پخت لاستیک های سیلیکون در دمای بالا را مورد بررسی قرار می دهد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
3 - فروسیال ها: ويژگي، نحوه ساخت و كاربرد آن ها در صنایع پلیمری
زهرا طالب پور زینب زمانیمواد هوشمند، موادی هستند که رفتار خود را در پاسخ به محرک های خاص به صورت سیستماتیک تغییر می دهند. فروسیال ها دسته ای از مواد هوشمند هستند، که رفتار آن ها در حضور میدان مغناطیسی تغییر می کند. این مواد سوسپانسیون های کلوییدی از نانوذرات فرومغناطیس در سیال حامل قطبی یا غی چکیده کاملمواد هوشمند، موادی هستند که رفتار خود را در پاسخ به محرک های خاص به صورت سیستماتیک تغییر می دهند. فروسیال ها دسته ای از مواد هوشمند هستند، که رفتار آن ها در حضور میدان مغناطیسی تغییر می کند. این مواد سوسپانسیون های کلوییدی از نانوذرات فرومغناطیس در سیال حامل قطبی یا غیرقطبی هستند که از سه جزء اصلی نانوذرات مغناطیسی، عوامل پایدارکننده و مایع حامل تشکیل شده اند. به منظور دستیابی به یک فروسیال با پایداری بالا، سازگاری بین اجزای آن همواره امری ضروری است. با توجه به کاربرد فروسیال، می توان از انواع مختلفی از هر یک از این اجزاء استفاده کرد. این مواد، به دلیل دارا بودن خواص منحصر به فرد مانند ویژگی های سوپرپارامغناطیس، رفتار مشابه مایع، خواص نوری و حرارتی قابل تنظیم و سازگاری با سایر مواد، توجه تعداد زیادی از محققان را به خود جلب کرده اند. در حال حاضر از فروسیال ها در ساخت قالب های پلیمری به طور گسترده استفاده می شود و در زمینه های مختلف مهندسی مانند درزگیرهای مغناطیسی، بلندگوها، سخت افزار کامپیوتر و هوا فضا، در حوزه ی پزشکی در تحویل دارو برای گرما درمانی و تصویربرداری با تشدید مغناطیسی و در فرآیندفرایندهای جداسازی در سیستم های سامانه های ریزسیال کاردبردهایی را به خود اختصاص می دهند. در این مقاله به بررسی فروسیال ها، روش سنتز و برخی از کاربردهای آن ها پرداخته می شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
4 - مروری بر کاربرد نقاط کوانتومی کربن (CQDs) در فناوری های غشایی
فرزاد مهرجونقاط کوانتومی کربن (Carbon Quantum Dots)، که نوع جذابی از کربن‌های نانوساختار هستند، اخیراً توجه گسترده‌ای را در زمینه فناوری‌های غشایی برای کاربردهایشان در فرایندهای جداسازی به خود جلب کرده‌اند. به این دلیل که آن ها دو مزیت منحصربه‌فرد دارند. تولید آن ها آسان و ارزان ا چکیده کاملنقاط کوانتومی کربن (Carbon Quantum Dots)، که نوع جذابی از کربن‌های نانوساختار هستند، اخیراً توجه گسترده‌ای را در زمینه فناوری‌های غشایی برای کاربردهایشان در فرایندهای جداسازی به خود جلب کرده‌اند. به این دلیل که آن ها دو مزیت منحصربه‌فرد دارند. تولید آن ها آسان و ارزان است، در حالی که خواص فیزیکوشیمیایی آن ها مانند اندازه های بسیار کوچک، زیست سازگاری خوب، بی اثری شیمیایی بالا، آب دوستی قابل‌تنظیم، غنی از گروه های عملکردی سطحی و ویژگی های ضدرسوب بسیار مطلوب هستند. محققان با استفاده از این موارد، کاربرد آن ها را در طرح‌های مختلف غشاء برای اسمز معکوس (Reverse Osmosis)، اولترافیلتراسیون (Ultrafiltration)، نانوفیلتراسیون (Nonofiltration)، اسمز مستقیم (Forward Osmosis)، اسمز عقب‌مانده فشاری (Pressure Retarded Osmosis)، تقطیر غشایی (Membrane Distillation) و فرایندهای نانوفیلتراسیون حلال آلی (Organic Solvent Nanofiltration) مورد بررسی قرار دادند. به‌طور خاص، CQDs به ویژه اکتشاف در زمینه تصفیه آب توسط فناوری های غشایی را تحریک کرده اند، زیرا زیست سازگاری مواد غشایی برای اطمینان از ایمنی آب آشامیدنی از اهمیت بالایی برخوردار است. علاوه بر این، CQDs در موقعیت مطلوبی برای دستیابی به عملکرد بی سابقه فرایندهای جداسازی غشایی در تصفیه آب، با توجه به افزایش کارایی قابل توجه و تمایل ضدرسوب، همان طور که در تحقیق های اخیر کشف شده است، قرار دارند. در این مقاله، پیشرفت در توسعه غشاهای CQDs گنجانده شده و چالش-ها و دیدگاه های موجود بررسی شده است. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
5 - مروری بر خوداجتماعی پپتیدها و کاربردهای آن
سهیلا امامیاریخوداجتماعی مولکولی (Molecular Self-assembly) گردهم‌آیی آنی مولکول‌ها یا درشت‌مولکول‌ها برای تشکیل ساختارهای اَبَرمولکولی به وسیله‌ی برهم‌کنش‌های غیرکوالانسی است. این پدیده‌ی مهم موضوع تحقیقاتی میان‌رشته‌ای است که ظرفیت‌های کاربردی فراوانی در حوزه‌های مختلف دارد. یکی از چکیده کاملخوداجتماعی مولکولی (Molecular Self-assembly) گردهم‌آیی آنی مولکول‌ها یا درشت‌مولکول‌ها برای تشکیل ساختارهای اَبَرمولکولی به وسیله‌ی برهم‌کنش‌های غیرکوالانسی است. این پدیده‌ی مهم موضوع تحقیقاتی میان‌رشته‌ای است که ظرفیت‌های کاربردی فراوانی در حوزه‌های مختلف دارد. یکی از مهم‌ترین نیروهای پیشران (Driving Forces) خوداجتماعی مولکولی وجود خاصیت دومحیط‌دوستی (Amphiphilicity) در مولکول‌های سامانه است که می‌تواند سبب جدایی میکروفاز شود و نانوساختارهای پیچیده و پایداری به وجود آورد. پپتیدهای (Peptides) خوداجتماع یکی از مهم‌ترین دسته‌ها در میان انواع مولکول‌های با قابلیت خوداجتماعی هستند. در سامانه‌های حاوی این پپتیدها رفتار غنی خوداجتماعی مشاهده می‌شود که به دلیل حضور هم‌زمان برهم‌کنش‌های مختلف (مانند برهم‌کنش‌های الکترواستاتیک (Electrostatic)، آب‌گریزی (Hydrophobicity) و پیوند هیدروژنی) در سامانه متشکل از آن‌ها و تنوع پیکربندی مولکولی آن‌هاست. درک بهتر خوداجتماعی پپتیدها سبب طراحی بهتر آن‌ها برای تولید نانوساختارهای کاربردی‌تر خواهد شد. در این مقاله‌ی مروری، ابتدا خوداجتماعی پپتیدها و اهمیت مطالعه‌ی آن بیان می‌شود. سپس چند نمونه از پپتیدهایی که خوداجتماعی آن‌ها به دلایل مختلف مورد توجه دانشمندان این حوزه است، مانند پپتیدهای حلقوی، پپتیدهای دومحیط‌دوست، پپتیدهای مکمل یونی (Ionic Com ple men tary Pep tides) و چند نمونه‌ی دیگر، معرفی می‌شوند. همچنین برخی کاربردها و مزایای مهم خوداجتماعی پپتیدها، که شامل ساخت‌وساز در ابعاد نانومتری، مهندسی بافت (Tissue Engineer ing)، انتقال دارو (Drug Delivery)، استفاده به عنوان حسگرهای زیستی و مطالعه‌ی بیماری‌های صورتبندی (Con formational Disease) است، مرور می‌شوند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
6 - مروری بر بهینه‌سازی فرمول‌بندی و سازوکار خودترمیمی پوشش‌های پلی‌اوره
معین بهزادپور مهدی همتیان دامغانیپلیمرهای خودترمیم شونده به‌عنوان دسته‌ای از پلیمرهای هوشمند طبقه‌بندی می‌شوند که قابلیت محافظت و جلوگیری از ایجاد نقص ساختاری در سطوح مختلف را دارند. پلی‌اورتان و پلی‌اوره از جمله پوشش‌هایی هستند که امروزه در کاربردهای صنعتی گوناگون مورد توجه قرار گرفته‌اند. پوشش‌های پل چکیده کاملپلیمرهای خودترمیم شونده به‌عنوان دسته‌ای از پلیمرهای هوشمند طبقه‌بندی می‌شوند که قابلیت محافظت و جلوگیری از ایجاد نقص ساختاری در سطوح مختلف را دارند. پلی‌اورتان و پلی‌اوره از جمله پوشش‌هایی هستند که امروزه در کاربردهای صنعتی گوناگون مورد توجه قرار گرفته‌اند. پوشش‌های پلی‌اوره در مقایسه با پوشش‌های پلی‌اورتان باوجود فرایند شکل‌گیری مشابه دارای خواص متفاوتی هستند که از جمله آن می‌توان به مقاومت کششی بالاتر و زمان پخت کوتاه‌تر پلی‌اوره اشاره کرد. اساس عملکرد سازوکار خودترمیمی در پلی‌اوره شامل موارد گوناگونی است که ناشی از معرفی روزافزون اجزایی با قابلیت پلیمری شدن و در نهایت ترمیم آسیب‌های به‌وجود آمده در مواد هستند. راه‌حل کاربردی دیگر، استفاده از واکنش‌های شیمیایی پیوسته است که باعث شکل‌گیری پیوندهای شیمیایی و جبران آسیب‌های به‌وجودآمده بر روی مواد مختلف می‌شود. در این گزارش به‌منظور یافتن فرایندهای موثر خودترمیمی به بررسی سازوکارهای ذاتی و غیرذاتی مرتبط با پوشش‌های پلی‌اوره پرداخته شده است. همچنین، بهینه‌سازی و اصلاح فرمول‌بندی در جهت دستیابی به پوشش‌های خودترمیمی با خواص مکانیکی بالا در کوتاه‌ترین زمان ممکن مورد بحث قرار خواهد گرفت. انتخاب نوع و نسبت دی‌ایزوسیانات‌ها، همچنین گسترش‌دهنده زنجیر می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی در تسریع فرایند خودترمیمی و بهبود کارایی این نوع پوشش‌ها در طی فرایند آماده‌سازی پوشش‌های پلی‌اوره داشته باشد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
7 - کاربرد هيدروژل‌های نانوکامپوزیتی مبتنی بر زیست‌پلیمرها در سامانه‌های دارورسانی
محمدحسین کرمی مجید عبدوس محمدرضا کلایی امید مرادیهدف از این مطالعه، بررسی خواص هیدروژل‌های زیست‌پلیمری نانوکامپوزیت حاوی نانوذرات و کاربرد آن‌ها در سامانه‌های رهایش دارو است. هیدروژل نانوکامپوزیت‌های زیست‌پلیمری در سال‌های اخیر به‌صورت طبیعی و مصنوعی تهیه شده‌اند. هر کدام از روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. در چکیده کاملهدف از این مطالعه، بررسی خواص هیدروژل‌های زیست‌پلیمری نانوکامپوزیت حاوی نانوذرات و کاربرد آن‌ها در سامانه‌های رهایش دارو است. هیدروژل نانوکامپوزیت‌های زیست‌پلیمری در سال‌های اخیر به‌صورت طبیعی و مصنوعی تهیه شده‌اند. هر کدام از روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. در میان زیست پلیمرهای طبیعی، سلولز، کربوکسی متیل‌سلولز، کیتوسان، کربوهیدرات متیل کیتوسان، آلژینات، نشاسته و ژلاتین به‌طور گسترده‌ای برای آماده‌سازی هیدروژل نانوکامپوزیت‌های زیست‌پلیمری و همچنین در میان زیست پلیمرهای مصنوعی، پلی‌اتیلن‌گلیکول، پلی‌وینیل‌الکل و پلی آکریلیک‌اسید مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. هیدروژل‌ها بعد از بیشینه تورم، استحکام مکانیکی خود را از دست می‌دهند، بنابراین کاربردهایشان محدود می‌شود. سامانه‌های دارورسانی برای رهایش عوامل درمانی به‌کار می‌روند. حامل‌های مختلفی در طراحی سامانه دارورسانی مؤثر برای رهاسازی درمانی به مکان‌های هدف، از جمله پلیمرهای طبیعی و مصنوعی، مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. هیدروژل نانوکامپوزیتی زیست‌سازگار در سال‌های اخیر به‌عنوان یکی از امیدوارکننده‌ترین سامانه‌های تحویل دارو با توجه به قابلیت‌های منحصربه‌فرد خود با ترکیب ویژگی‌های هیدروژل با نانوذرات مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. در زمینه رهایش دارو در سال‌های اخیر پیشرفت قابل‌توجهی حاصل شده که به‌ویژه با پیشرفت سریع نانوداروها باعث درک بهتر و بهبود رهایش دارو در مقابل بیماری‌های عفونی و سرطانی شده است. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
8 - مروری بر هیدروژل‌های حاوی الیاف در سامانه‌های دارورسانی
محمدحسین کرمی مجید عبدوس محمدرضا کلایی امید مرادیهیدروژلها شبکه‌های سه‌بعدی از پلیمرهای آب‌دوست هستند که قادر به جذب و نگهداری مقادیر قابل‌توجهی از مایعات هستند. همچنین به‌طور گسترده در بهبود زخم، مهندسی بافت غضروف، مهندسی بافت استخوان، رهایش پروتئین‌ها، فاکتورهای رشد و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود. در دهه‌های گذشته چکیده کاملهیدروژلها شبکه‌های سه‌بعدی از پلیمرهای آب‌دوست هستند که قادر به جذب و نگهداری مقادیر قابل‌توجهی از مایعات هستند. همچنین به‌طور گسترده در بهبود زخم، مهندسی بافت غضروف، مهندسی بافت استخوان، رهایش پروتئین‌ها، فاکتورهای رشد و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود. در دهه‌های گذشته، تحقیقات زیادی برای تسریع بهبود زخم و رهایش دارو انجام شده است. داربست‌های مبتنی بر هیدروژل در هر دو مورد یک راه‌حل تکراری بوده‌اند. باوجوداین‌که پایداری مکانیکی آن‌ها همچنان چالش محسوب می‌شود، برخی از آن‌ها در حال حاضر به بازار رسیده‌اند. برای غلبه بر این محدودیت، تقویت هیدروژل‌ها با الیاف مورد بررسی قرار گرفته است. شباهت ساختاری کامپوزیت‌های هیدروژل حاوی الیاف به بافت‌های طبیعی نیروی محرکه‌ای برای بهینه‌سازی و كاربرد این سامانه‌ها در زیست‌پزشکی بوده است. ترکیب فنون تشکیل هیدروژل و روش‌های ریسندگی الیاف در توسعه سامانه‌های داربست با استحکام مکانیکی بهبودیافته و خواص دارویی بسیار مهم بوده است. هیدروژل توانایی جذب ترشحات و حفظ تعادل رطوبت در محل زخم را دارد و الیاف از ساختار ماتریس سلول خارجی پیروی می‌کند. انتظار می‌رود ترکیب این دو ساختار در داربست با ایجاد محیطی مناسب با شناسایی و اتصال سلولی با فضای مرطوب و تنفسی مورد نیاز برای تشکیل بافت سالم، بهبود را تسهیل کند. اصلاح سطح الیاف به روش فیزیکی و شیمیایی باعث بهبود عملکرد کامپوزیت‌های هیدروژلی حای الیاف می‌شود. پرونده مقاله